BINCANG...Mutalib sedang berbincang sesuatu dengan YB William Leong di Parlimen.
Perbahasan Rang Undang-Undang Suruhanjaya Pencegahan Rasuah Malaysia
Tan Sri Yang Di-Pertua,
Saya mengucapkan terima kasih kerana diberi peluang untuk membahas Rang Undang-undang Suruhanjaya Pencegahan Rasuah Malaysia 2008.
Suruhanjaya Sepatutnya Ditubuhkan Awal-awal Lagi
Sebuah suruhanjaya bebas untuk membasmi rasuah adalah sepatutnya telah ditubuhkan awal-awal lagi. Saya mengucapkan terima kasih kepada Yang Amat Berhormat Perdana Menteri atas kegigihan dan keyakinan untuk membentangkan Rang Undang-undang ini.
Rasuah
Rasuah telah memusnahkan jiwa seluruh masyarakat. Rasuah adalah seperti kanser, bila tanpa diperiksa ia akan merebak melalui anggota badan lain dan membunuh semua sel. Rasuah melemahkan, dengan izinnya, “good governance”. Ia memutar-belitkan polisi awam. Ia menyebabkan kesalahgunaan sumber-sumber terhad di kalangan masyarakat. Akhirnya, golongan miskin dan berpendapatan rendah yang paling terjejas daripadanya kerana mereka terpaksa membayar kerugian yang disebabkan oleh rasuah.
Kebebasan Suruhanjaya
Fasal 5(1) memperuntukkan bahawa Ketua Pesuruhjaya akan dilantik oleh Yang di-Pertuan Agong yang bertindak atas nasihat Perdana Menteri.
Definasi di Fasal 3 memperuntukkan bahawa “Menteri” merujuk kepada menteri yang bertanggungjawab kepada Suruhanjaya tersebut.
Tiada apa-apa proviso bagi peruntukkan untuk kebebasan sumber-sumber kewangan bagi Suruhanjaya tersebut.
Perbezaan utama yang penting di antara Rang Undang-undang ini dan undang-undang yang terdahulu bagi pencegaahan rasuah adalah sepatutnya merupakan kebebasan kepada suruhanjaya. Walaubagaimanapun, Ketua Pesuruhjaya tidak boleh menjadi bebas jika perlantikannya adalah bergantung kepada Perdana Menteri. Beliau tidak boleh menjadi bebas jika beliau bertanggungjawab kepada seseorang Menteri. Beliau tidak boleh manjadi bebas jika beliau bergantung kepada Menteri untuk mendapatkan keperluan kewangan. Jika kelemahan dalam Rang Undang-undang ini tidak dipulihkan maka Rang Undang-undang Suruhanjaya Pencegahan Rasuah Malaysia ini adalah ditakdirkan gagal seperti yang sebelumnya.
Untuk menjadikan sebuah badan Suruhanjaya yang Bebas, badan tersebut mesti benar-benar bebas dan bebas daripada keberbahayaan halangan politik. Ia harusnya tidak bertanggungjawab kepada mana-mana entiti politik dan ia mesti mempunyai satu peruntukan sumber kewangan yang betul dari Parlimen.
Agensi Pencegahan Rasuah (“BPR”) yang sediaada dianggap oleh masyarakat sebagai tidak berefektif disebabkan campur-tangan politik. Masyarakat mengganggap bahawa ia sebagai satu rang kebersihan kesihatan ahli politik yang menceburi diri dalam skandal serta isu-isu yang dipersoalkan. Jika keupayaan halangan politik tidak disingkirkan dengan selengkapnya, maka Rang Undang-undang ini hanya akan menjadi satu perihal berselubung yang lain.
Pemilihan Ketua Pesuruhjaya
Supaya satu Suruhanjaya Bebas ditubuhkan, ia perlu melibatkan masyarakat dalam pemilihan Ketua Pesuruhjaya. Mempelawakan calonan dari pihak awam selepas menyatakan kriteria kualiti yang diperlukan bagi pesuruhjaya akan mengizinkan masyarakat melibatkan diri dalam proses pemilihan tersebut. Pencalonan-pencalonan harus kemudian daripada itu dikemukakan kepada Parlimen untuk dibaca dan dimasukkan ke dalam senarai terpilih bagi pencalon-pencalon mereka anggap sesuai untuk dilantik oleh Yang di-Pertuan Agong.
Kebebasan Sumber Kewangan
Supaya Suruhanjaya ini berjaya, ia mesti mempunyai sumber kewangan yang mencukupi untuk diperuntukkan oleh Parlimen. Ia mesti mempunyai satu peruntukan bajetnya sendiri yang akan diluluskan oleh Parlimen serta tidak dibentuk sebagai sebahagian daripada Kementerian supaya isu kebebasan dan kawalan tidak tertimbul.
Kuasa-kuasa Penyiasatan dan Pendakwaan
Rang Undang-undang tersebut memperuntukkan Pendakwaraya untuk meluluskan pelbagai aspek penyiasatan seperti penyitaan rekod-rekod dan memperolehi perintah-perintah halangan dan pendakwaan.
Suruhanjaya tersebut mesti mempunyai kuasa-kuasa penyiasatan, penyitaan dan pendakwaan dan tidak bergantung kepada Peguam Negara. Ia adalah imperatif bagi Suruhanjaya tersebut untuk mempunyai kuasa-kuasa penyiasatan dan pendakwaannya sendiri, maka mengambil alih tanggungjawab rasuah daripada polis dan Peguam Negara. Hakikatnya, Suruhanjaya tersebut ditubuhkan sebagai badan berautonomi ialah formula yang penting dan kritikal untuk menjamin kejayaan.
Bertanggungjawab kepada
Peruntukan supaya Suruhanjaya bertanggungjawab kepada seseorang Menteri adalah satu kekhuatiran yang akan melemahkan kebebasan Suruhanjaya tersebut.
Suruhanjaya tersebut harus dilantik melalui Parlimen. Ia mesti bertanggungjawab kepada Jawatankuasa Perakuanan Awam. Parlimen merupakan satu badan perwakilan kepentingan rakyat. Ia adalah lebih baik untuk Suruhanjaya tersebut bertanggungjawab kepada badan sedemikian daripada kepada seseorang individu yang spesifik. Ia terdapat banyak aduan yang melibatkan pegawai-pegawai kanan kerajaan yang masih belum disiasat. Aduan-aduan dan laporan-laporan telah dibuat oleh BPR terhadap VK Lingam dan Hakim-hakim yang menyatakan dalam laporan oleh Suruhanjaya DiRaja terhadap Perlantikan Hakim atau lebih dikenali sebagai Suruhanjaya V K Lingam adalah salah satu daripada contohnya. Suruhanjaya tersebut tidak boleh diharap untuk menyiasat dan mendakwa Perdana Menteri atau Menteri yang bertanggungjawab jika terdapat satu aduan yang diterima oleh Suruhanjaya tersebut terhadap Perdana Menteri atau Menteri yang berkenaan.
ICAC di Hong Kong
Penegasan utama, dengan izinya, “Hong Kong Independent Commission” terhadap rasuah (“ICAC”) adalah pencegahan dan penglibatan awam. Suruhanjaya ini mengiktirafkan keperluan penglibatan awam untuk membasmi rasuah dan ia ditentukan bahawa cara yang mungkin boleh memenangi dan diterima oleh pihak awam untuk membasmi rasuah adalah untuk mendakwa dan menghukum penjenayah-penjenayah yang berpangkat tinggi. Dengan izinnya, “Big and corrupt actors must be named and punished so that a cynical citizenry believes that an anti-corruption drive is more than just words.”
Rasuah di Malaysia telah mencapai perkadaran sistemik. Pendekatan pengkuatkuasaan undang-undang yang sediaada telah membuktikan ke-tidak-berkesanan dan tidak mampu untuk membasmi amalan rasuah. Pandangan synikal orang awam terhadap pembasmian rasuah yang sediaada tidak boleh disalahkan, apabila badan penyiasat dianggap sebagai penerima rasuah. Ia adalah lebih penting untuk memfokus kepada sistem rasuah daripada individu-individu yang menerima rasuah. Individu-individu yang menerima rasuah akan dihukum dan disabit tetapi satu sistem rasuah akan membiak kepada individu-invididu yang lain jika ia tidak ditukar. Kita perlu menumpukan kepada sistem yang akan membolehkan seseorang menceburi diri dalam aktiviti penerimaan rasuah. Inilah termasuk sistem situasi penyemakan dan mempertimbangkan (dengan izinnya, checks and balances) yang telah disingkirkan yang mana pembahagian kuasa menjadi illusori dan kuasa-kuasa eksekutif, undang-undang serta kehakiman telah menjadi penumpuan ke atas seseorang individu atau sesuatu kumpulan kecil yang dipilih.
Pemonopolian kuasa adalah satu-satunya yang memberi perkembangan rasuah. Inilah sebabnya mengapa ia adalah penting bahawa pemonopolian kuasa mesti disingkirkan untuk memberi laluan kepada kejayaan Suruhanjaya ini. Oleh yang dimikian saya pohon Ruang Undang Undang ini dikaji semula untuk membetulkan kelemahan kelemahan yang disebut ini.
Sekian terima kasih.
William Leong Jee Keen
Ahli Parlimen Selayang
15 Disember 2008
No comments:
Post a Comment